لوله‌ی اسپیرال، ویژگی‌ها و کاربردها

لوله اسپیرال چیست و چگونه تولید می‌شود؟ لوله‌های اسپیرال از نوع لوله‌های فولادی هستند که در صنایع مختلف کاربردهای گسترده‌ای دارند. در فرآیند تولید این لوله‌ها، ورق‌های فولادی با ضخامت‌های مختلف به صورت مارپیچ شکل داده می‌شوند، به همین دلیل به آن‌ها لوله اسپیرال گفته می‌شود. شکل مارپیچی این لوله‌ها ویژگی خاص آن‌هاست. لوله‌های اسپیرال از نظر کیفیت با لوله‌های درزجوش رقابت می‌کنند و در بسیاری از صنایع به عنوان گزینه‌ای پرطرفدار شناخته می‌شوند.

لوله‌ی اسپیرال چیست؟
لوله اسپیرال به لوله‌های فولادی ساخته شده از فرآیند نورد گرم و به شکل مارپیچ اطلاق می‌شود که معمولاً در اندازه‌های ۸ تا ۱۲۰ اینچ تولید می‌گردند. در این فرآیند، نوار فولادی به‌گونه‌ای نورد می‌شود که لبه‌های آن به سمت مرکز لوله با زاویه‌ای مشخص قرار می‌گیرند. برای افزایش استحکام لوله در برابر فشارهای وارد شده به دیواره، جوشکاری لایه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، یکی از مراحل کلیدی در تولید لوله‌های اسپیرال، جوش دادن دقیق جداره لوله است که نقش بسزایی در کیفیت و کارایی آن دارد.

روش فرم‌دهی اسپیرال
در روش تولید لوله با فرم‌دهی اسپیرال، ابتدا ورق فولادی از میان غلتک‌های خاصی که درز حلزونی (اسپیرال) دارند عبور کرده و به شکل لوله درمی‌آید. برخلاف لوله‌های درز مستقیم که قطر لوله به پهنای ورق بستگی دارد، در روش اسپیرال با تغییر زاویه اولیه ورق، قطر لوله تغییر می‌کند. این روش به جای تعویض قالب‌های خط تولید، با تغییر زاویه تغذیه ورق، امکان تولید قطرهای مختلف را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، فرآیند فرم‌دهی اسپیرال نسبت به روش درز مستقیم هزینه کمتری دارد، که این امر آن را به یک گزینه اقتصادی‌تر تبدیل می‌کند.

برای اطلاع از قیمت لوله آب با کارشناسان بای آهن تماس بگیرید.

روش تولید لوله‌ی اسپیرال

در فرآیند تولید لوله اسپیرال، ورق فولادی از طریق غلتک‌های مخصوص صاف شده و مسطح می‌شود. سپس، در صورت وجود له‌شدگی، ترک یا بریدگی در لبه‌های ورق، این قسمت‌ها برش خورده و به عنوان ضایعات فولادی حذف می‌شوند. تولید لوله اسپیرال به دو روش تک‌مرحله‌ای و دو‌مرحله‌ای انجام می‌شود که هر یک بسته به نوع کاربرد و نیاز صنعتی، مزایای خاص خود را دارند.

روش تولید لوله‌ی اسپیرال تک‌مرحله‌ای

در این روش، تولید لوله در سه مرحله انجام می‌شود:

1. آماده‌سازی ورق: در این مرحله، ابتدا سر ورق‌ها به یکدیگر جوش داده شده و لبه‌های آن‌ها صاف و یکدست می‌شوند.
2. شکل‌دهی: لبه‌های ورق به‌طور اولیه خم می‌شوند تا از ایجاد برآمدگی‌های غیرقابل پرس جلوگیری شود.
3. جوشکاری زیرپودری داخلی و خارجی: ابتدا جوشکاری زیرپودری در داخل لوله (در موقعیت ۶ ساعت) انجام شده و سپس قسمت خارجی آن (در موقعیت ۱۲ ساعت) جوشکاری می‌شود.

در این فرآیند، تنظیم شعله جوشکاری به‌صورت خودکار انجام می‌گیرد. پس از جوشکاری، لوله به اندازه‌های موردنظر برش داده می‌شود. سرعت تولید در این روش بر اساس سرعت جوشکاری زیرپودری تعیین شده و معمولاً بین ۱ تا ۳ متر در دقیقه متغیر است. به دلیل این محدودیت، تولید لوله به روش تک‌مرحله‌ای نسبت به برخی روش‌های دیگر زمان بیشتری نیاز دارد.

دسته‌بندی انواع لوله‌ی اسپیرال

لوله‌های اسپیرال بر اساس ضخامت و کیفیت به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. لوله‌های واجد شرایط: این لوله‌ها از نظر کیفیت، مطابق با استانداردهای فنی بوده و برای استفاده در پروژه‌های مختلف مناسب هستند.
2. لوله‌های ترمیم‌شده: این دسته شامل لوله‌هایی است که در ابتدا استانداردهای لازم را نداشته‌اند اما پس از انجام تعمیرات و اصلاحات، قابل استفاده شده‌اند.
3. لوله‌های غیرقابل استفاده: این لوله‌ها دارای نقص‌های جدی در ساختار و کیفیت بوده و حتی پس از تعمیر نیز استانداردهای لازم را کسب نمی‌کنند، بنابراین برای کاربردهای صنعتی مناسب نیستند.